IK OVERTREF ME | METHODE

De IK OVERTREF ME Methode is een holistische coach en trainings methode die gebaseerd is op 4 wetenschappelijke fundamenten:

  1. Neuro-plasticiteit (NP, Erin Clifford)
  2. Transformational Presence Coaching (TPC, Alan Seale)
  3. Oplossingsgericht Coachen (OC, Insoo Kim Berg, in NL: Coert Visser)
  4. (Virtual) Action Learning (AL, Reginald Evans)

De theorie van neuro plasticiteit vormt het hart van de IK OVERTREF ME Methode De overige 3 aspecten (Transformational Presence Coaching, Oplossingsgericht Coachen en (Virtual) Action Learning) zijn ondersteunende coachings- en/of leerstrategieën die door de coaches worden gehanteerd om resultaat te boeken in het traject.

1. Neuro plasticiteit

Neuro-plasticiteit[1] De effectieve werking van 1-op-1 trainingstrajecten van IK Overtref me is gebaseerd op de grondbeginselen[2] van neuro-plasticiteit (biologische context van leren). Neuroplasticiteit veronderstelt dat de hersenen zich continu kunnen aanpassen aan nieuwe situaties en dat ze in staat zijn om aan de hand van nieuwe ervaringen in korte tijd (40 dagen) nieuwe verbindingen (neurale netwerken) kunnen aanleggen. De grondbeginselen zijn:

I. De sterkte van de neurale verbindingen ligt niet vast maar is plastisch en aan te passen en is dus te veranderen.

II. om nieuwe verbindingen in de hersenen mogelijk te maken en te veranderen moeten het brein gestimuleerd worden door middel van activiteit.

III. Zowel gedachten als het je kunnen inbeelden (bewust denken) geeft een fysieke, zichtbare verandering van het brein in de vorm van de aanleg van nieuwe neurale netwerken. Een belangrijke randvoorwaarde daarbij is om gerichte aandacht te geven aan de positieve wijze van formuleren en benaderen.

IV. Je hersenen zijn als een spier. Als je ze traint worden ze sterker, oefening baart kunst, “Cells that fire together wire together”. Het kost je ongeveer 40 dagen om het nieuwe gedrag je eigen te maken.

perspectief

In essentie verander je/leer je/kun je je iets eigen maken door je voorafgaand in te denken hoe de nieuwe situatie eruit ziet (maken van nieuwe perspectieven voor de latere onbewuste snelle reactie (damasio)) en daarmee vervolgens te oefenen in allerlei vormen gerelateerd aan je werksituatie. Nieuw gedrag vraagt om een nieuw perspectief in de hersenen, een nieuw neuraal netwerk.  Om perspectief om te zetten naar een blijvende overtuiging en in nieuw / ander gedrag moeten 2 dingen gebeuren:

I. Het versterken van een nieuw neuraal netwerk vraagt om herhaling binnen een bepaalde periode. De hersenen kennen een gevoeligheid voor versterking van neurale netwerken die enkele uren tot enkele weken aanhoudt. Van belang is dus om in deze periode elke keer opnieuw te oefenen om het neurale netwerk te versterken. (elke dag even nadenken over je activiteiten, je IK 2.0 (gewenste stijl) daarbij pakken en je gedachten vormen hoe je de activiteit gaat aanvliegen in de nieuwe stijl.

II. De herhaling moet een bepaalde periode aanhouden want dan sla je het nieuwe perspectief/handelswijze/gedrag ook echt op (consolidatie). Deze periode blijkt ongeveer  6 weken te zijn.

Het vlekje in de praktijk

Je hebt al verschillende keren gemerkt dat mensen tegen je zeggen dat ze je wat ongeïnteresseerd vinden tijdens het projectoverleg. Zelf raak je soms wat gefrustreerd door deze reactie omdat je zelf het idee hebt dat je verschrikkelijk je best aan het doen bent maar dat de anderen in het project maar blijven doorzagen over allerlei details ……. Geen wonder dat je denkt: wtf…….. is happening here 🙂

Om je een ander perspectief te gunnen (bv meer interesse tonen, sturen in de vergadering) en daarmee anders te gaan handelen zul je een week of 6 moeten oefenen. En dat oefenen moet regelmatig plaatsvinden (in je werksituatie!) om je brein de gelegenheid te geven om de nieuwe situatie als “normaal” te beschouwen en om daarmee een nieuw neuraal netwerk op te bouwen.

In die 6 weken wordt het eigenlijk steeds gemakkelijk om het nieuwe perspectief in te nemen. Jouw werksituatie (het projectoverleg) is nu op positieve wijze verbonden aan het perspectief wat je je voorgenomen had.

40 dagen
In veel gevallen is de periode van 40 dagen voor (gedrags)verandering zeer herkenbaar. Zo geneest een botbreuk na ongeveer een week of 6. Ook in de historie wordt veelvuldig aan een periode van 40 dagen herinnerd. Meestal is dit een periode van bezinning: goede voorbereiding, je eigen verwachtingen, jouw groei…..[3]


Praktijkexperiment
A few years ago, NASA conducted an expirement to test the physiological limits of people who were planning to go into outer space. The experiment was designed to uncover the long term effects of disorientation on the mind and body. In the experiment, subjects were given convex glasses that they head to wear 24/7 for several weeks. These glasses made everything appear upside down. The goal was to monitor how these kind of conditions would impact blood pressure, and other critical physiological functions. During the experiment they discovered something shocking!

After a period of about 40 days (on average), each astronaut in the experient experienced a “flip” in which their brains began translating everything “right side up”. Their brains were literally re-wired after aprox. 40 days. They went on to determine that this was the average length of time to implement any fundamental change into a human being.


Video waarin neuro-plasticiteit wordt uitgelegd

Video: http://www.youtube.com/watch?v=VvZ-9ofM7Go&feature=player_embedded

2. Transformational Presence Coaching (TPC)

TPC is ontwikkeld door Alan Seale. TPC gaat over de ontwikkeling en gebruik van je intuïtie en de inzet daarvan in je werk. Intuïtie valt te omschrijven als het weten zonder denken. Intuïtie (weten) en ratio (doen) worden binnen de trajecten van IK overtref me beiden omarmt en zijn uitgangspunt voor de 1-op-1 coaching en training. Binnen TPC valt het woord Presence op.

Presence betekent de wijze waarop je je presenteert/manifesteert aan de buitenwereld. Welke energie leg je in de uitdagingen en je mogelijkheden die je tegenkomt in je leven. (Hoe meer je doet wat je werkelijk ligt hoe meer energie je zult hebben/uitstralen om bepaalde zaken aan te pakken) in de IOM trajecten wordt hier nadrukkelijk aandacht aan besteed. In het woord Transformational Presence zit het woord transformatie. Wat kun je doen (transformeren) om de afstemming met jouw doel (dit is waar je werkelijk gelukkig van wordt) optimaal te maken.

IOM benut dit concept veelvuldig zonder het er over te hebben met cliënten tenzij ze daarom vragen. In de training zit bv de oefening IK 2.0. Deze is gebaseerd op een intuïtie techniek uit de TPC / oplossingsgericht coachen.

Daarnaast komt nog een extra oefening die gericht is op het beschrijven van 2 tot 3 situaties waarin de cliënt “optimaal functioneert” met andere woorden: je vindt het verschrikkelijk leuk om te doen en het maakt je in die situaties vaak authentiek. Door als cliënt dit leuke werk / situatie weer te doen is het veel gemakkelijker om te oefenen met nieuw gedrag. De kern hiervan is in dit leuke stuk je volledig in je presence staat.

Voor de 1-op-1 trainingen krijgen coaches in het partnerprogramma ongeveer 5 tot 7 praktische technieken aangeleerd die intuïtie bij een cliënt wakker maken / bevorderen.

Samengevat: In de leertrajecten van IOM sluiten we (de coaches) aan op wat je al goed kan en wat je werkelijk ligt. (Dit is op zich een interessant element omdat de meesten zullen verwachten dat we met trucs komen om bv assertiever te zijn).  Dat gegeven is 1 van de voertuigen waarlangs we nieuw gedrag uitproberen.

3. Oplossingsgericht coachen

Oplossingsgericht coachen helpt cliënten om een brug te bouwen tussen succes in het verleden en succes in de toekomst.

Henk: Wat mij zeer aanspreekt in de methode is dat er alleen coach strategieën worden gehanteerd die in de praktijk resultaat opleveren zonder dat er meteen een verklaring voor ligt. Het gaat dus minder om de methode en meer om de cliënt.  

De oplossingsgerichte aanpak werd circa 25 jaar geleden ontwikkeld in de psychotherapie door Steve de Shazer, Insoo Kim Berg en hun collega’s van het Brief Family Therapy Center in Milwaukee (VS). Oplossingsgericht coachen is tamelijk anders dan de meeste bekende coachingsaanpakken[4].

Bij oplossingsgericht coachen wordt wel over problemen gesproken maar oplossingsgerichte coaches zoeken niet naar probleemoorzaken en stellen geen diagnose op. In plaats daarvan helpen zij cliënten via vragen hun gewenste situatie helder te krijgen in concrete gedragstermen. Door vervolgens te zoeken naar wat in het verleden al heeft gewerkt, doen cliënten concrete ideeën op om stapjes vooruit te zetten.

De oplossingsgerichte aanpak kent een tamelijk sterke verwevenheid met aspecten van positieve psychologie en de hierboven beschreven TPC methode, sommige technieken kennen een sterke overeenkomst. Voor de coaches zijn ongeveer 20 technieken beschikbaar die zij kunnen inzetten in hun coachtraject.

Deze technieken krijgen de coaches aangeleerd  in het partnerprogramma. Een voorbeeld van 1 van deze technieken is de schaalvraag: geef met een cijfer van 1 tot en met 10 aan hoe ver je al bent in het bereiken van je leerdoelen, of: geef met een cijfer van 1 tot 10 aan waar je nu al staat als het gaat om het bereiken van je doel. 

4. (Virtual) Action learning

De kern van action learning[5] is dat je voorgenomen activiteiten uitvoert in je werkomgeving (zoals in de trajecten van IK overtref me) en het daar vervolgens over hebt in termen van wat je ervan geleerd hebt, hoe het beter kan, wat goed ging etc. Alle activiteiten dienen dus aan te sluiten bij de dagelijkse werkzaamheden. Wat meer zwart wit: het is ‘niet toegestaan’ om niet werkgerelateerde activiteiten uit te voeren.

Action Learning (dus zonder de virtuele middelen) is bedacht door Professor Reginald Evans in 1940 in Groot-Brittannië. Tijdens zijn werk in de mijnindustrie moedigde hij managers aan elkaar te ontmoeten in kleine groepen, hun ervaringen te delen en elkaar vragen te stellen over wat ze meemaakten. Het bleek dat deze aanpak de productiviteit met meer dan 30% liet toenemen. Hij verwoordde dit effect later in zijn formule L = P + Q, waar L staat voor leren, P voor (ge)programmeerde kennis met simulaties en Q (questioning) voor vragen om inzicht te krijgen in wat mensen horen, zien of voelen.

Virtual Action Learning is een opleidingsconcept van “samenlerend produceren” waarin virtuele bijeenkomsten worden afgewisseld met fysieke bijeenkomsten. De uitgangspunten van het concept zijn gebaseerd op het sociaal-constructivisme. Virtual Action Learning wordt sinds 2001 gebruikt door onderwijsinstellingen en bedrijven en is door de overheid in 2007 beloond met een landelijke innovatieprijs in kader van het actieprogramma Maatschappelijke sectoren & ICT.


Henk: In deze methode ligt de mogelijkheid om aan de hand van ervaringen van deelnemers tot een soort virtuele best praktice bibliotheek te komen van allerlei aanpakken en werkwijzen. Hier kun je ideeën en inspiratie halen voor je eigen traject.


[1] Erin Clifford, Neural plasticity, Harvard brain, 2009

[2] Ref: Schwartz, Jeffrey M, Begley, Sharon. The Mind and the Brain: Neuroplasticity and the Power of Mental Force. New York, NY: Harper Perennial, 2003.

[3] Vrije bewerking naar: Tjepkema, Verheijen (2009)

[4] Bron: Coert Visser, 2009

[5] Bron: wikipedia